Ławra Kijowsko-Peczerska

Lawra Kijowsko- Peczerska, siedziba Ukrainskiego Kosciola˛Prawoslawnego została wpisana na listę UNESCO w 1990r. Historia sięga XI wieku, kiedy to św. Antoni przybyl do Kijowa i zamieszkał w pieczarze jako pustelnik. Zromadził wokół siebie 12 uczyniów i założył monastyr. W XIw. rozpoczeto budowę cerkwi Zaśnięcia Matki Boskiej. Już w XII wieku klasztor był uważany za miejsce cudowne. W XVIw. ławra była glównym ośrodkiem prawosławia Rzeczypospolitej. Główna rozbudowa nastąpiła w XVII i XVIIIw.w stylu baroku ukraińskiego /wieżyczki, freski zewnętrzne/.
Klasztor został mocno zniszczony w okresie komunizmu i w czasie II wojny światowej.
Obecnie na 27 ha powierzchni stoi ponad 80 budynków świeckich i sakralnych. Pod wieloma kościołami ciagną się labirynty tuneli, w których kiedyś mieszkali mnisi. Obecnie w klasztorze mieszkają mnisi.
Ławra dzieli się na Dolna (cześć modlitewna) i Górna - (muzea i sale wystawowe).

GÓRNA: m.in. cerkiew nadbranna Świętej Trójcy, cerkiew sw. Mikołaja (ob. muzeum Teatru, Muzyki i Kina), przytułki dla starców (ob.sale wystawowe), Wielka Dzwonnica (ob. biblioteka na dole), światynia katedralna Zaśniecia Bogurodzicy, tj. sobór Uspieński (pierwsza kamienna budowla na terenie monastyru), Dom Metropolity (ob. Muzeum Ukrainskiej Ludowej Sztuki Dekoracyjnej), cerkiew Zbawiciela na Berestowie (w środku grób załozyciela Moskwy: Jerzy Dołgoruki), Drukarnia z XVII w (ob. Muzeum Ksiazki i Drukarstwa Ukrainy),
Dom Kownira (ob. Muzeum Skarbów Historii Ukrainy),
Muzeum Miniatur: zalozone przez artystę Mykola Sjadristija, który stworzył małe przedmioty widoczne tylko pod mikroskopem.

DOLNA: peczery (bliskie i dalekie), pocz. XI w. W korytarze pod ziemia znajduja sie zmumifikowane zwloki szczatki mnichow /120 osób/ oraz cerkwie /6 szt/. Szczątki, m.in. kniazia F. Ostrogskiego, uczestnika bitwy pod Grunwaldem, mnicha Antoniego, a także kronikarza Nestora.
Pielgrzymi przybywają z zapalonym świecami, aby modlić się.

Komentarze (0)